Allerlei ruines rond Cuzco

Vandaag zijn we op stap geweest naar een aantal ruines in en rond Cuzco. De dag begon met een zoektocht naar een vervoersmiddel naar Pisac. Ondanks de onhandige aanwijzingen van een politieagente en een misverstrand over de locatie van het busstation (lees: Laurien wees Eva de verkeerde aangekruisde straat op de kaart aan), vonden we de juiste straat voor busjes naar Pisac. Voor 4 soles konden we in een modern busje (met airco, whooo) naar Pisac. De kronkelwegen brachten ons langs mooie uitzichten. Zo'n 10 minuten voor Pisac kwamen we ineens stil te staan. Er was schijnbaar een ongeluk geweest een stuk voor ons. De locals wilden het busje uit om te gaan kijken, maar de chauffeur weigerde. Uiteindelijk ontsnapte er een koppig oud mannetje. Even later kwam hij terug met de mededeling dat er drie doden waren en dat het er heftig uitzag. We konden langzaam weer gaan rijden, waardoor we langs het ongeluk reden. Een auto was met hoge snelheid op de achterkant van een vrachtwagen gereden. Van de drie doden zat er een nog vastgeklemd in de auto. De laatste tien minuten naar Pisac reden we een stuk voorzichtiger. De schrik zat er goed in bij iedereen in ons busje.

Eenmaal in Pisac hebben we een taxi naar de ruines genomen. Om wat te besparen, deelden we de taxi met twee Amerikanen, oma en kleinzoon, die in hetzelfde busje uit Cuzco kwamen. In Pisac hebben we een hele tijd rondgelopen en tussen de ruines door gestruind. De ruines zelf waren heel interessant om te bekijken, maar ook de enorme hoeveelheden terassen die door de Inca's waren aangelegd, waren indrukwekkend. Het plan was om vanaf de top naar beneden te lopen. De reisgids wist ons namelijk te vertellen dat dat een heel mooie tocht was. Jammer genoeg waren alle paden naar beneden gesloten, vanwege heftige regenval in april. Er zat dus niets anders op dan ook terug een taxi te nemen. Terwijl we tussen de bussen en taxi's rondkeken, zagen we twee dames die naar de afgesloten paden vroegen. Zij hadden oorspronkelijk hetzelfde idee als wij: naar beneden lopen. We hebben gevraagd of ook zij een taxi wilden delen, waarop enthousiast werd geknikt. Deze dames uit Engeland en Amerika waren in de 70, maar wandelden er nog flink op los. 10 minuten en een leuk gesprek over studies, botimplantaten, dochters, artsen en buren later kwamen we weer aan in het stadje Pisac. We zeiden elkaar gedag en gingen onze eigen weg. Als we ze onderweg naar MachuPicchu tegenkomen, krijgen we een drankje van ze. In Pisac hebben we geluncht in een restaurantje op een binnenplaatsje. Toen we de hoek om kwamen, hoorden we ze al: tientallen cavia's in een enorme cavia-flat. Arme dingen, het restaurantje had natuurlijk cavia op de kaart staan. Na een stukje over de markt te lopen, gingen we terug naar de straat waar we gedropt waren door de bus uit Cuzco. Met een soortgelijk busje konden we meteen terug naar Cuzco. We hebben gevraagd of we er ook al eerder uit konden, zodat we een aantal ruines konden bekijken. Vanaf daar wilden we namelijk lopen. "Geen probleem, stap maar in."

De eerste ruine die we tegen kwamen heet Tambomachay. Dit bestond uit een systeem van kanaaltjes en poeltjes waardoor het water omgeleid werd. Na Tambomchay hebben we twee minuten gelopen tot Puka Pukara, een oud fort. Hier konden we omheen lopen en bovenop van het uitzicht over een enorm stuk vallei genieten. Daarna volgde een heel stuk langs de weg lopen. We hebben voornamelijk over kleine bermpaadjes gelopen, omdat we de snelheid van de auto's op de weg toch wel intimiderend vonden. Bij een zijweggetje kwamen we een vrouwtje en haar moeder tegen die ons vertelden dat we voor de volgende ruine (Quenko) ook gewoon een leuker pad konden nemen. Dit pad was inderdaad leuker dan de stukken langs te weg, maar die ruine hebben we niet gezien. Het pad leek op een gegeven moment ook nergens naar te leiden. De volgende bestemming, Sacsayhuaman, was al in zicht. Op de gok zijn we een droge rivierbedding naar beneden gelopen. We kwamen langs een veld vol paarden en daarna langs hun eigenaar, die ons nog vroeg of we een paard wilden huren.

Via een smal paadje liepen we naar de weg die naar Sacsayhuaman leidde. Die hebben we afgelopen, braaf ons stemplekaartje laten stempelen en naar binnen gegaan. Dit is een enorm complex van kleine gangetjes en tunneltjes die overduidelijk niet gemaakt zijn voor lange Hollanders, een soort arena, een geweldig groot grasveld en iets fort-achtigs met een tempel bovenop. We hebben het allemaal beklommen, doorkruist en bekeken. Tegen de tijd dat we alles gezien hadden en op het uitzichtpunt over Cuzco aankwamen, was de zon aan het ondergaan. In het nog-net-niet-donker hebben we een taxi aangesproken of hij ons naar het Plaza de Armas van Cuzco kon brengen. Dat kon hij wel. De taxichauffeur heette Rodolfo en had twee kinderen. Hij heeft lekker gebabbeld over de stad Cuzco, over de ruines, over Quechua (taal die veel mensen in Peru nog spreken naast Spaans) en natuurlijk over zijn kinderen. Via beangstigend steile straatjes bracht hij ons keurig naar het Plaza de Armas. We hebben gegeten, wat boodschappen gedaan en zijn toen naar het hostel gegaan. Hoewel het nu zo ongeveer half 9 is, zijn we al wel moe genoeg voor vandaag, mijn voeten in ieder geval wel. 

Morgen gaan we naar het plaatsje Ollantaytambo, waar we ook ruines zullen treffen. Daarnaast schijnt het een leuk plaatsje te zijn, waar de mensen nog vanalles doen om de Inca-cultuur te behouden.